November 2017: herfstontspanning
De herfststormen zijn gekomen
Rukt de bladeren van de bomen
Doch dat is puur natuur
En klimatologisch nat en guur.
Floores.
Nu de herfst echt is begonnen wat is er dan niet fijner om met hoofd en haren in de wind een natuur wandeling te maken. Even uitwaaien, je brein leeg maken van alle dagelijkse indrukken. De Gorsselse Heide geeft je de ruimte, maar ook in de omringende landgoederen en natuurgebieden is het goed vertoeven, denk aan landgoed Joppe, de Velhorst, landgoed Dorth. Bovendien ben je in de bossen wat meer beschermd tegen een te harde wind en misschien wel striemende regen. Maar langs en over “onze” heide is het toch een genot daar rond te dwalen, vrij en ruimte afgezien van de onooglijke versperringen. Als je zo buiten bent is het goed om de diverse geluiden in je op te nemen. Zo kan de natuur tot je binnendringen.
Foto’s Herman Roelofs.
De roodborst die nu soms nog zingt is meestal afkomstig uit de noordelijke gebieden van Europa om hier te overwinteren, terwijl onze ’s zomers hier broedende roodborst naar het zuiden is vertrokken. Het geluid kun je vergelijken met een watervalletje van snel achter elkaar vallende tonen. Steeds weer net iets anders involgorde van tonen. Maar ook het winterkoninkje kan het niet laten om al zingend zijn terrein af te bakenen. Dit vogeltje met zijn opgewipte staartje is tamelijk luidruchtig. Als je hem goed observeert, zie je het hele lichaampje mee trillen en schudden. De ook snel achter elkaar vallende geluiden hebben vrijwel steeds dezelfde volgorde.
Zelfs de bosuil kun je nu al horen roepen, zeker tegen de schemering hoor je het doordringende, langgerekte en trillend geluid hoew…..woe-woe-oe-oew. Het mannetje van de bosuil is al druk in de weer om het vrouwtje te verleiden. Ze kunnen al heel vroeg voor het nageslacht zorgen. Het is bekend dat ze na de kerstdagen al wel kunnen broeden. Dan zien en horen we nog de kraaiachtigen, zwarte kraai, roek, torenkraai en de gaai, soms een krassende raaf. Volop met elkaar communiceren zowel in de lucht als in de omgeving, al foeragerend, om dan nog maar niet de groepen spreeuwen te vergeten.
Op de weilanden en akkers in de omgeving genieten we van onze andere wintergasten, koperwieken en kramsvogels. De laatste worden niet ten onrechte “tjakkers” in de volkstaal genoemd; luister maar goed. Maar ook in de lucht hoor je sommige vogels duidelijk. Denk maar aan de buizerd, het miauwende geluid, net als een kat. Maar dan nog in de lucht de meestal cirkelende vogel op te sporen, is nog een hele oefening. Want waar kwam het geluid nu precies vandaan. Ook de buizerd die je nu hier waarneemt is er meestal één uit de noordelijke streken van Europa, terwijl de hier in het voorjaar broedende buizerd naar het zuiden vertrokken is om volgend voorjaar weer terug te keren om hier weer te broeden. Vaker zijn deze noordelijke exemplaren ook wat lichter van kleur soms bij witgevlekt af. Speur de weidepaaltjes maar eens af, want daar zitten ze vaak op de uitkijk al glurend en turend naar een mogelijke prooi. Ook groepjes ganzen zie en hoor je regelmatig tijdens de heidewandeling. Ganzen vliegen vaak in V-vorm om zo min mogelijk energie te verbruiken tijdens het vliegen. Ze maken gebruik van de opwaartse druk, dat de vogel voor hem of haar veroorzaakt. Tijdens het vliegen veranderen ze dan ook regelmatig van positie, zodat niet steeds dezelfde vogel voorop vliegt. Terwijl ze vliegen hoor je ze regelmatig gakken. Ze weten dan waar ze vliegen om botsingen of kwijtraken te voorkomen. Zelfs in het donker en in de mist weten ze dan door deze communicatie gezamenlijk hun weg te vinden.
Voldoende wat betreft de vogels. In de wat ruigere begroeiing zien we nog een enkele dagkoekoeksbloem bloeien. Ik heb nog niet goed kunnen waarnemen of er nog insecten op af komen.
Verder geniet maar als het nog niet gevroren heeft van de uitbundige groei/bloei van de paddenstoelen.
Al met al een goede reden om de wandelschoenen aan te trekken, goed aangekleed eropuit en ontspannen maar.
Geniet van wat de Gorsselse Heide (en omgeving) ons biedt
Herman Roelofs
De herfststormen zijn gekomen
Rukt de bladeren van de bomen
Doch dat is puur natuur
En klimatologisch nat en guur.
Floores.
Nu de herfst echt is begonnen wat is er dan niet fijner om met hoofd en haren in de wind een natuur wandeling te maken. Even uitwaaien, je brein leeg maken van alle dagelijkse indrukken. De Gorsselse Heide geeft je de ruimte, maar ook in de omringende landgoederen en natuurgebieden is het goed vertoeven, denk aan landgoed Joppe, de Velhorst, landgoed Dorth. Bovendien ben je in de bossen wat meer beschermd tegen een te harde wind en misschien wel striemende regen. Maar langs en over “onze” heide is het toch een genot daar rond te dwalen, vrij en ruimte afgezien van de onooglijke versperringen. Als je zo buiten bent is het goed om de diverse geluiden in je op te nemen. Zo kan de natuur tot je binnendringen.
Foto’s Herman Roelofs.
De roodborst die nu soms nog zingt is meestal afkomstig uit de noordelijke gebieden van Europa om hier te overwinteren, terwijl onze ’s zomers hier broedende roodborst naar het zuiden is vertrokken. Het geluid kun je vergelijken met een watervalletje van snel achter elkaar vallende tonen. Steeds weer net iets anders involgorde van tonen. Maar ook het winterkoninkje kan het niet laten om al zingend zijn terrein af te bakenen. Dit vogeltje met zijn opgewipte staartje is tamelijk luidruchtig. Als je hem goed observeert, zie je het hele lichaampje mee trillen en schudden. De ook snel achter elkaar vallende geluiden hebben vrijwel steeds dezelfde volgorde.
Zelfs de bosuil kun je nu al horen roepen, zeker tegen de schemering hoor je het doordringende, langgerekte en trillend geluid hoew…..woe-woe-oe-oew. Het mannetje van de bosuil is al druk in de weer om het vrouwtje te verleiden. Ze kunnen al heel vroeg voor het nageslacht zorgen. Het is bekend dat ze na de kerstdagen al wel kunnen broeden. Dan zien en horen we nog de kraaiachtigen, zwarte kraai, roek, torenkraai en de gaai, soms een krassende raaf. Volop met elkaar communiceren zowel in de lucht als in de omgeving, al foeragerend, om dan nog maar niet de groepen spreeuwen te vergeten.
Op de weilanden en akkers in de omgeving genieten we van onze andere wintergasten, koperwieken en kramsvogels. De laatste worden niet ten onrechte “tjakkers” in de volkstaal genoemd; luister maar goed. Maar ook in de lucht hoor je sommige vogels duidelijk. Denk maar aan de buizerd, het miauwende geluid, net als een kat. Maar dan nog in de lucht de meestal cirkelende vogel op te sporen, is nog een hele oefening. Want waar kwam het geluid nu precies vandaan. Ook de buizerd die je nu hier waarneemt is er meestal één uit de noordelijke streken van Europa, terwijl de hier in het voorjaar broedende buizerd naar het zuiden vertrokken is om volgend voorjaar weer terug te keren om hier weer te broeden. Vaker zijn deze noordelijke exemplaren ook wat lichter van kleur soms bij witgevlekt af. Speur de weidepaaltjes maar eens af, want daar zitten ze vaak op de uitkijk al glurend en turend naar een mogelijke prooi. Ook groepjes ganzen zie en hoor je regelmatig tijdens de heidewandeling. Ganzen vliegen vaak in V-vorm om zo min mogelijk energie te verbruiken tijdens het vliegen. Ze maken gebruik van de opwaartse druk, dat de vogel voor hem of haar veroorzaakt. Tijdens het vliegen veranderen ze dan ook regelmatig van positie, zodat niet steeds dezelfde vogel voorop vliegt. Terwijl ze vliegen hoor je ze regelmatig gakken. Ze weten dan waar ze vliegen om botsingen of kwijtraken te voorkomen. Zelfs in het donker en in de mist weten ze dan door deze communicatie gezamenlijk hun weg te vinden.
Voldoende wat betreft de vogels. In de wat ruigere begroeiing zien we nog een enkele dagkoekoeksbloem bloeien. Ik heb nog niet goed kunnen waarnemen of er nog insecten op af komen.
Verder geniet maar als het nog niet gevroren heeft van de uitbundige groei/bloei van de paddenstoelen.
Al met al een goede reden om de wandelschoenen aan te trekken, goed aangekleed eropuit en ontspannen maar.
Geniet van wat de Gorsselse Heide (en omgeving) ons biedt
Herman Roelofs
