Juni 2021: Wolzwever [Bombylius major]
Na het lezen over enkele ecologieonderwerpen viel me deze naam op. Mooie naam, vreemde naam nog nooit van gehoord en dat trok mijn interesse, dus maar eens in de literatuur gedoken.
Het is een insect behorende tot de vliesvleugelen, de vliegen, vandaar de ook wel gebruikte naam hommelvlieg. De naam verwijst naar de dichte vacht en de manier van vliegen. Het ziet er duidelijk uit als een hommel, behaard en bruin en zwart van kleur. Best mogelijk dat ik het diertje wel eens heb waargenomen, maar toen te oppervlakkig bekeken en waarschijnlijk als een hommel bestempeld. Ook op de Gorsselse Heide is het voor zover mij bekend nog niet gezien, althans het staat niet op de Ecologische Atlas lijst. Daar kan, hoop ik, na het lezen hiervan verandering in komen. Mochten jullie het insect op de heide zien, meldt dit bij de website waarnemingen.nl of desnoods bij Marke Gorsselse Heide als aanvulling op hun Ecologische Atlas. Voor mij duidelijk de drang om dit insect in onze tuin te kunnen waarnemen, dus goed de ogen de kost geven.
Kenmerken: de familie bestaat uit 275 geslachten en 5852 soorten waarvan in ons land zeker zo’n 20-tal, en minstens 10 zeldzaam. De gewone wolzwever is 20 tot 30 mm lang, bruinrood, soms iets geel met lichte vlekken en sterk behaard. Algemeen voorkomend op zonnige zanderige taluds, langs bosranden en in tuinen.
Wolzwever; bronfoto; natuurfotografie-aad.nl
Naast deze gewone wolzwever is ook de zwartborstelwolzwever een algemeen voorkomende soort in ons land. Van beide soorten is de vliegtijd vanaf april tot ver in juni.
Het insect is warmteminnend en daarom in ons land dus op warme zanderige plekken. Herkenning details zijn de dunne poten en de typisch ovale, vliegachtige ogen. Het bezit een lange zuigsnuit maar geen angel. Als een kolibrie hangt het al fladderend, met wel 300 vleugelslagen per seconde, voor de bloem om met zijn lange zuigsnuit het nectar op te slurpen en maakt daarbij een hoog zoemend geluid. Vooral de hondsdraf behoort tot de favorieten.
Ook de voortplanting is bijzonder te noemen. Het ♂ patrouilleert boven het zanderige terrein van de zandbijen om op een ♀ te wachten. Na de paring werpt, of meer slingert, het ♀ haar eitjes voor de nestingangen van solitaire bijen, vooral zandbijen. Deze rijpe eitjes worden eerst met zand bepoederd om minder kleverig aan te voelen, maar misschien ook wel omdat ze dan minder opvallen. Als de larven uit het eitje gekropen zijn, spoeden ze zich naar de ingang van het zandbijennest om daar eerst de stuifmeelvoorraad te nuttigen en vervolgens in een bijenlarve te kruipen en dan deze als voedsel te verorberen, een parasitair leven dus.
Een echt interessant insect om wat meer aandacht aan te schenken. Veel bijgeleerd van deze interessante insectenwereld.
Met dank aan de gebruikte literatuur bronnen van Wikipedia en Vroege Vogels BNN VARA.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt.
Herman Roelofs
Na het lezen over enkele ecologieonderwerpen viel me deze naam op. Mooie naam, vreemde naam nog nooit van gehoord en dat trok mijn interesse, dus maar eens in de literatuur gedoken.
Het is een insect behorende tot de vliesvleugelen, de vliegen, vandaar de ook wel gebruikte naam hommelvlieg. De naam verwijst naar de dichte vacht en de manier van vliegen. Het ziet er duidelijk uit als een hommel, behaard en bruin en zwart van kleur. Best mogelijk dat ik het diertje wel eens heb waargenomen, maar toen te oppervlakkig bekeken en waarschijnlijk als een hommel bestempeld. Ook op de Gorsselse Heide is het voor zover mij bekend nog niet gezien, althans het staat niet op de Ecologische Atlas lijst. Daar kan, hoop ik, na het lezen hiervan verandering in komen. Mochten jullie het insect op de heide zien, meldt dit bij de website waarnemingen.nl of desnoods bij Marke Gorsselse Heide als aanvulling op hun Ecologische Atlas. Voor mij duidelijk de drang om dit insect in onze tuin te kunnen waarnemen, dus goed de ogen de kost geven.
Kenmerken: de familie bestaat uit 275 geslachten en 5852 soorten waarvan in ons land zeker zo’n 20-tal, en minstens 10 zeldzaam. De gewone wolzwever is 20 tot 30 mm lang, bruinrood, soms iets geel met lichte vlekken en sterk behaard. Algemeen voorkomend op zonnige zanderige taluds, langs bosranden en in tuinen.
Wolzwever; bronfoto; natuurfotografie-aad.nl
Naast deze gewone wolzwever is ook de zwartborstelwolzwever een algemeen voorkomende soort in ons land. Van beide soorten is de vliegtijd vanaf april tot ver in juni.
Het insect is warmteminnend en daarom in ons land dus op warme zanderige plekken. Herkenning details zijn de dunne poten en de typisch ovale, vliegachtige ogen. Het bezit een lange zuigsnuit maar geen angel. Als een kolibrie hangt het al fladderend, met wel 300 vleugelslagen per seconde, voor de bloem om met zijn lange zuigsnuit het nectar op te slurpen en maakt daarbij een hoog zoemend geluid. Vooral de hondsdraf behoort tot de favorieten.
Ook de voortplanting is bijzonder te noemen. Het ♂ patrouilleert boven het zanderige terrein van de zandbijen om op een ♀ te wachten. Na de paring werpt, of meer slingert, het ♀ haar eitjes voor de nestingangen van solitaire bijen, vooral zandbijen. Deze rijpe eitjes worden eerst met zand bepoederd om minder kleverig aan te voelen, maar misschien ook wel omdat ze dan minder opvallen. Als de larven uit het eitje gekropen zijn, spoeden ze zich naar de ingang van het zandbijennest om daar eerst de stuifmeelvoorraad te nuttigen en vervolgens in een bijenlarve te kruipen en dan deze als voedsel te verorberen, een parasitair leven dus.
Een echt interessant insect om wat meer aandacht aan te schenken. Veel bijgeleerd van deze interessante insectenwereld.
Met dank aan de gebruikte literatuur bronnen van Wikipedia en Vroege Vogels BNN VARA.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt.
Herman Roelofs
