"De Vrienden? da's toch die groep die overal tegen is en ook de kartbaan weg wil hebben?"
Een jonge vader zag me bij de “Kijk Over” beuken fotograferen en vroeg me of ik mijn foto’s aan de Marke zond.
"nee, waarom vraagt u dat?"
"wat u vandaag bij die boom zag - ik zag niet waar u naar keek, maar u maakte foto's - is vast een waarneming en zou toch leuk zijn voor de Marke"?
"De Marke, u hebt iets met de Marke? Bent u natuurgroepvrijwilliger of ... ? Nee ik stuur heel vaak foto's naar de "Stichting Vrienden van de GH" en meld er dan bij dat deleten zo is gebeurd. Vaak mag ik dan vernemen : dank je wel, ik gebruik ze, ik bewaar ze of ... en ....het is natuurlijk fijn, dat anderen regelmatig kunnen zien, wat ik zag of wat mij opviel. Er zijn meer mensen die foto's of informatie daarheen sturen. Kent u die site? Behoorlijk actueel en maandelijks een interessant bericht. Misschien moet ik de Marke een keer vragen of ik foto's mag sturen."
"De Vrienden? da's toch die groep die overal tegen is en ook de kartbaan weg wil hebben?"
"Zou hen zo beslist niet willen noemen, anders zouden ze toch ook geen vrienden van de GH zijn! Kijk ik goed naar het beleid van de vrienden, dan stel ik vast en ik weet het ook, dat ze zich grote zorgen maken over de Gorsselse Heide en vooral omdat veel gebruikers nog steeds maar gewoon hun gang gaan omdat die vinden dat de GH ook hun eigendom is, want immers Marke Gorsselse Heide. Ooit in de Marketijd en ook nu weer zijn er regels. Er werden noodzakelijkerwijs bordjes gezet met de melding niet betreden - Natuurherstel en .... dat vindt u onzin, gezien het pad dat u liep".
"Ja, want .... ik liep over een bestaand pad, dus u kletst".
"Het spijt me, ik klets niet en dat weet ik. Ik kom op de zorgen van de Marke en de Vrienden, zorgen die ik deel, vooral omdat nog te te veel mensen hun gang gaan en ........ja, tussendoor merkte u het al op, er wordt niet gehandhaafd, dus och ............daarom ga ik regelmatig een gesprek aan. Ik kan kort zijn en zeg nu gewoon mijnheer, ik hoop dat, als u nog eens kleinkinderen krijgt (hij liep er met kids) u ook nog dit kleine stukje natuur kunt laten zien. Dat ik ook met u in gesprek ga, betekent dat ik hoop en wens dat generaties na mij, mij en mijn generatiegenoten niet verwijten dat we de boel maar de boel lieten. Ik ben zo oud, dat het mijn tijd nog wel uitdient, maar u, u bent een voor mij erg jong mens. U hebt toch toekomstwensen of ....?"
Verbijsterd keek ie me aan, riep de kinderen terug van de waterkant en vroeg me te vertellen wat ik dan over ook "mijn" Gorsselse Heide kon vertellen en ..."wilt u het zo doen, dat de kinderen het begrijpen, want ...........toekomstwensen, ja, natuurlijk heb ik die!"
30 minuten heb ik toen eigenlijk vooral met de kinderen gepraat over waarom de Gorsselse Heide zo belangrijk is en waarom we zuinig moeten zijn. Heb hun de jonge specht - die ik dus had gekiekt - vergroot op mijn camera laten zien - en .... toen we heel stil waren - het was echt stil op de GH - verteld dat de kikkers kwaakten – “horen jullie het ook?
Ën toen kwam mijn glorie: "pap, wij moeten wandelen, maar jij vertelt niets, jij weet niets, jij zegt doorlopen, vergeet je bal niet - wist jij dat we hier kikkers kunnen horen? " We bleven stil en de kikkers kwaakten door.
Onze woef vond het langzamerhand wel genoeg - ik ook - en zei dat ik naar huis wilde wandelen.
"Mogen we een keer helemaal met jou wandelen en vertel je dan weer". "Pap dat kan toch en dan gaat mamma ook mee en is jouw hond er dan ook weer - hij is lief".
Ik kreeg een telefoonnummer en we spraken af dat ik met een paar wandeltijdvoorstellen zal bellen en me zou melden met Magda.
Een mini succesje. Hoe die kinderen keken toen ze die kikkers hoorden - jammer, ik gebruikte m'n camera niet - de diepe verbazing dat kikkers kwaken als we stil zijn. Leg nog wel uit dat ze niet kwaken omdat we stil zijn, maar ............
magda
"nee, waarom vraagt u dat?"
"wat u vandaag bij die boom zag - ik zag niet waar u naar keek, maar u maakte foto's - is vast een waarneming en zou toch leuk zijn voor de Marke"?
"De Marke, u hebt iets met de Marke? Bent u natuurgroepvrijwilliger of ... ? Nee ik stuur heel vaak foto's naar de "Stichting Vrienden van de GH" en meld er dan bij dat deleten zo is gebeurd. Vaak mag ik dan vernemen : dank je wel, ik gebruik ze, ik bewaar ze of ... en ....het is natuurlijk fijn, dat anderen regelmatig kunnen zien, wat ik zag of wat mij opviel. Er zijn meer mensen die foto's of informatie daarheen sturen. Kent u die site? Behoorlijk actueel en maandelijks een interessant bericht. Misschien moet ik de Marke een keer vragen of ik foto's mag sturen."
"De Vrienden? da's toch die groep die overal tegen is en ook de kartbaan weg wil hebben?"
"Zou hen zo beslist niet willen noemen, anders zouden ze toch ook geen vrienden van de GH zijn! Kijk ik goed naar het beleid van de vrienden, dan stel ik vast en ik weet het ook, dat ze zich grote zorgen maken over de Gorsselse Heide en vooral omdat veel gebruikers nog steeds maar gewoon hun gang gaan omdat die vinden dat de GH ook hun eigendom is, want immers Marke Gorsselse Heide. Ooit in de Marketijd en ook nu weer zijn er regels. Er werden noodzakelijkerwijs bordjes gezet met de melding niet betreden - Natuurherstel en .... dat vindt u onzin, gezien het pad dat u liep".
"Ja, want .... ik liep over een bestaand pad, dus u kletst".
"Het spijt me, ik klets niet en dat weet ik. Ik kom op de zorgen van de Marke en de Vrienden, zorgen die ik deel, vooral omdat nog te te veel mensen hun gang gaan en ........ja, tussendoor merkte u het al op, er wordt niet gehandhaafd, dus och ............daarom ga ik regelmatig een gesprek aan. Ik kan kort zijn en zeg nu gewoon mijnheer, ik hoop dat, als u nog eens kleinkinderen krijgt (hij liep er met kids) u ook nog dit kleine stukje natuur kunt laten zien. Dat ik ook met u in gesprek ga, betekent dat ik hoop en wens dat generaties na mij, mij en mijn generatiegenoten niet verwijten dat we de boel maar de boel lieten. Ik ben zo oud, dat het mijn tijd nog wel uitdient, maar u, u bent een voor mij erg jong mens. U hebt toch toekomstwensen of ....?"
Verbijsterd keek ie me aan, riep de kinderen terug van de waterkant en vroeg me te vertellen wat ik dan over ook "mijn" Gorsselse Heide kon vertellen en ..."wilt u het zo doen, dat de kinderen het begrijpen, want ...........toekomstwensen, ja, natuurlijk heb ik die!"
30 minuten heb ik toen eigenlijk vooral met de kinderen gepraat over waarom de Gorsselse Heide zo belangrijk is en waarom we zuinig moeten zijn. Heb hun de jonge specht - die ik dus had gekiekt - vergroot op mijn camera laten zien - en .... toen we heel stil waren - het was echt stil op de GH - verteld dat de kikkers kwaakten – “horen jullie het ook?
Ën toen kwam mijn glorie: "pap, wij moeten wandelen, maar jij vertelt niets, jij weet niets, jij zegt doorlopen, vergeet je bal niet - wist jij dat we hier kikkers kunnen horen? " We bleven stil en de kikkers kwaakten door.
Onze woef vond het langzamerhand wel genoeg - ik ook - en zei dat ik naar huis wilde wandelen.
"Mogen we een keer helemaal met jou wandelen en vertel je dan weer". "Pap dat kan toch en dan gaat mamma ook mee en is jouw hond er dan ook weer - hij is lief".
Ik kreeg een telefoonnummer en we spraken af dat ik met een paar wandeltijdvoorstellen zal bellen en me zou melden met Magda.
Een mini succesje. Hoe die kinderen keken toen ze die kikkers hoorden - jammer, ik gebruikte m'n camera niet - de diepe verbazing dat kikkers kwaken als we stil zijn. Leg nog wel uit dat ze niet kwaken omdat we stil zijn, maar ............
magda
