10
november
2017
Begrazing
Is het prikkeldraad nodig?
In onze blog over de uitvoering van het NHP hebben we uitvoerig aandacht besteed aan de prikkeldraadafrastering die overal op de Heide verschenen is.
De Marke motiveert het afrasteren met prikkeldraad dat dat nodig is omdat anders de koeien weglopen.
In een artikel op de website van de Marke Gorsselse Heide wordt gerapporteerd over het succes van het begrazen. Lees het hieronder.
Wij komen op dat slordige artikel terug.
De Marke motiveert het afrasteren met prikkeldraad dat dat nodig is omdat anders de koeien weglopen.
In een artikel op de website van de Marke Gorsselse Heide wordt gerapporteerd over het succes van het begrazen. Lees het hieronder.
Wij komen op dat slordige artikel terug.
"De bladeren aan de bomen beginnen te kleuren. September ligt alweer achter ons. Inmiddels zijn de koeien weer opgehaald en van de heide verdwenen. Daar hebben zij de afgelopen maanden flink hun best gedaan. Echter nu is er niet veel eten meer te halen.
We kijken terug op de vragen die vooraf gesteld waren en nu beantwoord kunnen worden. Om goed vergelijkingsmateriaal te krijgen zijn in het voorjaar zeven PQ (Permanente Kwadranten) gezet verdeeld over het hele gebied. Dit zijn kleine proefvlakken, omheind met prikkeldraad. De eerste vraag was: doen de koeien zich tegoed aan de jonge dennetjes en berken? Op het omheinde deel dat door de koeien sinds 2010 intensief wordt, hadden we al gezien dat de koeien de dennen en berken weg aten. Sinds dit jaar is hun graasgebied fiks uitgebreid. Pakken ze dan wel de dennen en de berken en niet alleen het gras? Na drie maanden kan geconcludeerd worden dat de koeien ook op het nieuwe, waar ze extensieve grazen, de dennen en berkopslag aanpakken. Keurig werk, zelfs de wat oudere dennetjes worden aangevreten. De koeien verslinden eerst de jong groene puntjes en later hele stukken van de takjes. De wat grotere berken worden zo hoog mogelijk bij de groene bladeren gepakt; de koe trekt natuurlijk met zijn tong aan die takjes en verorbert ze dan vrolijk. Soms is het krachtenspel zo groot dat ook een wat grotere tak of zelf stammetje afbreekt. Uiteraard wordt al het groen van die takken naar binnen gewerkt. Een perfecte score bij de meerderjarige dennen en berken. Maar ook het jonge opschot op de geplagde delen (na twee groeiseizoenen) wordt keurig aan gepakt door de Blonde d’Aquitaine. Het was vooral interessant om te zien of ze op de plaatsen waar in verhouding weinig te eten is toch deze opslag zouden eten. Ook hier is de uitslag gunstig.
Ook was een vraag:wat gaan de koeien doen met de Gage? Die we juist willen houden. Niets! Zij vreten er niet aan. Wel zie je enige vertrapping omdat ze bij de tussenliggende vuilboom willen komen. Overigens, de vuilboom is voor de koeien blijkbaar het lekkerst. De vuilboom wordt bijna altijd als eerst opgevreten. Ook de klokjesgentiaan ontkomt aan de vraatzucht van deze koeien. De plant heeft giftige trekjes en blijkbaar weten de koeien dat heel goed."
We kijken terug op de vragen die vooraf gesteld waren en nu beantwoord kunnen worden. Om goed vergelijkingsmateriaal te krijgen zijn in het voorjaar zeven PQ (Permanente Kwadranten) gezet verdeeld over het hele gebied. Dit zijn kleine proefvlakken, omheind met prikkeldraad. De eerste vraag was: doen de koeien zich tegoed aan de jonge dennetjes en berken? Op het omheinde deel dat door de koeien sinds 2010 intensief wordt, hadden we al gezien dat de koeien de dennen en berken weg aten. Sinds dit jaar is hun graasgebied fiks uitgebreid. Pakken ze dan wel de dennen en de berken en niet alleen het gras? Na drie maanden kan geconcludeerd worden dat de koeien ook op het nieuwe, waar ze extensieve grazen, de dennen en berkopslag aanpakken. Keurig werk, zelfs de wat oudere dennetjes worden aangevreten. De koeien verslinden eerst de jong groene puntjes en later hele stukken van de takjes. De wat grotere berken worden zo hoog mogelijk bij de groene bladeren gepakt; de koe trekt natuurlijk met zijn tong aan die takjes en verorbert ze dan vrolijk. Soms is het krachtenspel zo groot dat ook een wat grotere tak of zelf stammetje afbreekt. Uiteraard wordt al het groen van die takken naar binnen gewerkt. Een perfecte score bij de meerderjarige dennen en berken. Maar ook het jonge opschot op de geplagde delen (na twee groeiseizoenen) wordt keurig aan gepakt door de Blonde d’Aquitaine. Het was vooral interessant om te zien of ze op de plaatsen waar in verhouding weinig te eten is toch deze opslag zouden eten. Ook hier is de uitslag gunstig.
Ook was een vraag:wat gaan de koeien doen met de Gage? Die we juist willen houden. Niets! Zij vreten er niet aan. Wel zie je enige vertrapping omdat ze bij de tussenliggende vuilboom willen komen. Overigens, de vuilboom is voor de koeien blijkbaar het lekkerst. De vuilboom wordt bijna altijd als eerst opgevreten. Ook de klokjesgentiaan ontkomt aan de vraatzucht van deze koeien. De plant heeft giftige trekjes en blijkbaar weten de koeien dat heel goed."
